خنج داراي بيش از 2000 سال ديرينگي و دهها اثر گرانسنگ باستاني از روزگار هخامنشي و ساساني است. هُنگ در فارسي باستان به معناي گوشه و بيغوله بوده‌است. اين نام در اين موضوع بازتاب مي‌ يابد که خنج همواره داراي خانقاه‌ها و گوشه نشينان زيادي بوده‌است. «ناحيه خنج» از قريه بغرد تا کوره پانزده فرسخ، وعرض آن از تنگ باد تا چاه مينا 9 فرسخ است. بلوک جرمشت از ناحيه خنج به لطافت هوا وفراواني شکار مشهور است. خنج را در اصل «خُنگ» يا «هُنگ» به ضم خاء وسکون نون کاف فارسي به معني کَُنج و گوشه نوشته شده‌است. در قديم شهر خنج داراي شش هزار خانه مسکوني بوده‌است.