اين منطقه يکي از قديمي‌ترين مناطق ايران و جهان به شمار مي‌رود.

باستان‌شناسي
براساس پژوهش‌هاي باستان‌شناسي قدمت اين منطقه که در گذشته دارابگرد ناميده مي‌شده به هزاره پنجم قبل از ميلاد(عصرسفال نخودي و مقارن باتمدن سيلک 2 کاشان) مي‌رسد. تپه هاوتل‌هاي باستاني مناطق مادوان و خسويه ازجمله آثار زيستگاه‌هاي انساني در دوران ماقبل تاريخ درناحيه دارابگرد مي‌باشند. بناي شهرکهن دارابگرد که آثارآن در 7 کيلومتري جنوب شهر کنوني داراب قراردارد، بر اساس شواهد موجود به اوايل عصرهخامنشيان مي‌رسد.

ساسانيان
آخرين امير دارابگرد درعصر اشکانيان پيري نام داشته و پس از وي اردشير بابکان براين شهر تسلط مي‌يابد و سپس با کنترل سراسر ايران امپراتوري ساساني راتأسيس مي‌نمايد. از اين جهت دارابگرد نخستين مقر حکومتي ساسانيان بوده‌است.

دارابگرد در عصر ساسانيان اهميت فراواني داشته‌است و بيشنه آثار تاريخي اين شهرستان متعلق به اين دوره مي‌باشد. ضرابخانه بزرگي نيز در دارابگرد داير بوده که در دوران اسلامي فعال بوده‌است.

ورود اسلام
اين منطقه در سال 23 هجري توسط سپاهيان مسلمان فتح مي‌شود و حکومت آن در اختيار سرداران عرب و سپس در کنترل خاندان شبانکاره قرار مي‌گيرد. پس از ورود اسلام اين شهر تا قرن پنجم هجري قمري، همواره آبادان بوده‌است.

سلجوقيان
در سده پنجم هجري و به دليل تهاجم گسترده سلجوقيان دچارآسيب و ويراني مي‌شود و اهالي به ناحيه جديدي در شرق شهر فعلي بنام تنگ رمبه کوچ مي‌نمايند و پس از حمله مجدد سلاجقه به ناحيه جديد و تصرف قلعه مستحکم رمبه که با دسيسه سلاجقه صورت گرفت، اهالي به ناچار به محل فعلي داراب عزيمت مي‌کنند.

حمله مغولان
شهر فعلي نيز در دوران ايلخانان مغول و تيموريان مورد حمله قرار مي‌گيرد و خسارات زيادي مي‌بيند.

صفويان و زنديان
اما در عصر صفويه با توجه حکام وقت و قرارگرفتن اراضي اين شهر تحت عنوان «اراضي خاصه» رو به آباداني مي‌گذارد و به نوشته منابع تاريخي اين دوره يکي از پنج وزيرنشين فارس محسوب مي‌شده‌است. اين شهر تا دوران زنديه از ولايات مهم فارس بوده‌است.

قاجار
درعصر قاجار شهر داراب به دليل دارا بودن اراضي وسيع و حاصلخيز مورد توجه حکام ايالتي قرارمي گيرد با استقرار ايلات ترک و عرب در اطراف اين شهر به صحنه منازعات و درگيري‌هاي حکومت و ايلات تبديل مي‌شود و از اين رهگذر دچار صدمات جدي مي‌گردد و از توسعه و پيشرفت باز مي‌ماند.