وجه تسمیه
ندوشن از اسامی زرتشتی است.قبل از ورود اسلام به ایران این منطقه زرتشتی نشین بوده وبنیان گذار ان احتمالا شخصی به همین نام بوده است.
اثار وابنیه تاریخی
قدمت ندوشن به بیش از ۵۰۰۰سال قبل یعنی قبل از دوره اسلام می رسد.وجود مسجد جامع که به دوره ال مظفر و قرن هشتم هجری می رسد حاکی از وجود روستای بزرگی در این محل بوده که قرن ها پابرجا مانده است.
قلعه قدیمی که فقط دیوارهای مخروبه ای از ان پابر جا مانده است که قدمت ان به ۷۰۰سال میرسد.
اماکن مذهبی شهر ندوشن:دراین مسجد ۲۲مسجدو۲ امامزاده به نام های شیخ علی خاموش ومامانیک وجود دارد.
شهرندوشن از نظر مختصات جغرافیایی ۵۳درجه۳۳دقیقه و ۴ ثانیه طول شرقی و۳۲ درجه و۱ دقیقه۵۱ثانیه عرض شمالی واقع شده وارتفاع متوسط اناز سطح دریا۱۹۵۵متر است.
شهر ندوشن در منطقه ی کوهپایه ای قرار گرفته ودارای اب وهوای خشک است.بارندگی به شکل نسبتا کم ونا منظم در فصول زمستان وبهار صورت می گیرد.یخبندان نیز به مدت۲۰-۱۰روزدر ماههای دی وبهمن اتفاق می افتد.
قديمي ترين اثر تاريخ دار ندوشن منبر چوبي مسجد جامع است که مربوط به قرن ششم هجري است در کتب تاريخي ياد ندوشن در تاريخ يزد بکرات آمده است آل مظفر در شروع کار خود راه داري ميبد وندوشن را برعهده داشتند و در دوران اتابکان يزد از شکارگاهاي پر برکت ندوشن بارها نام بميان آمده است وجود رباط خرگوشي که بنا به گفته ايرج افشار بزرگترين وخوش طرحترين رباط عهد شاه عباسي است نشان از اهميت ندوشن و مسير عبور آن در عهد مذکور را دارددر برخي از کتب تاريخي راه اصلي پارس به سمت سيستان از ابرقو ندوشن وميبد مي گذشته است.