چو ایران نباشد تن من مباد ... چو خورشید سعادت نمایان شود ستاره ز پیشش گریزان شود عقاب شکاری نترسد ز بوم دو مرد خراسان دوصد مرد روم اگر آل حیدر دهد رونقم به اسکندریه زنم بیرم