سكونت در شهر قلعه تل با استناد آثار تاريخي بدست آمده در نشستگاه آن به گذشته‌اي بسيار دور در دوره حاكميت پادشاهي عيلام باز مي‌گردد. اين پادشاهي كه در حدود 5000 سال پيش در پهنه‌اي از جنوب غرب و غرب ايران كنوني وجود داشت از چندين شهر و ناحيه مهم تشكيل مي‌شد كه معروف‌ترين آنها آنزان يا آنشان بود كه گمان بر اين است منطبق بر منطقه اطراف شهر ايذه كنوني است. اهميت اين شهر و نزديكي شهر كنوني قلعه‌تل با آن و نيز احتمال عبور كاروان‌هاي بين شهر آنزان و شوش از مسير ميانكوهي منطبق بر دشت قلعه تل بر احتمال رونق حيات اين شهر در روزگار عيلاميان مي‌افزايد. از آثار عيلامي كشف شده در اين شهر دو سنگ بزرگ است كه سال‌ها پيش هنگام حفر زمين براي ساخت و ساز از زمين بيرون آورده شدند. يکي از اين سنگ‌ها پايه ستون و ديگري سنگي منقوش به پيكره چهار نفر است كه دو نفر روبروي دو نفر ديگر دست به سينه ايستاد‌ه‌اند.