قديمي ترين نام نوشهر سنگ تجن مي‌باشد.آغاز شکل گيري نوشهر از روستاي گردکل و منطقه شهر پشت بوده است که در مجاورت رودخانه گردکل در شمال مسير راه سرتاسري کناره قرار داشته است . در زمان قاجار به لحاظ نزديک بودن اين روستا به دريا و مناسب بودن ساحل آن جهت پهلوگيري شناورهاي تجاري مورد توجه شخصي بنام خاچيک قرار گرفت . و اين منطقه محل مناسبي براي مبادله و حمل و نقل کالا ميان ايران و روسيه شوروي و سبب رونق فعاليتهاي مختلف اقتصادي گرديد . پس از مدت زماني مورد توجه حبيب اله خان سردار خلعتبري تنکابني(پدر سپهسالاراعظم تنکابني؛درآن زمان نوشهربامحوريت کجورقسمتي ازتنکابن محسوب مي‌شد.) قرار گرفت که بجهت آغاز فعاليت هاي عمراني به حبيب آباد معروف شد سپس به دهنو و در سال 1318 هجري شمسي و سپس با ايجاد بندر نوشهر و يک سلسله اقدامات عمراني با هويت شهري در کنار بافت روستائي به نوشهر تغير نام يافت . بنابراين علل عمده استقرار و پيدايش شهر نوشهر در اين منطقه را مي‌توان وجود رودخانه‌هاي متعدّد، نزديکي آن به دريا، کوتاه بودن فاصله اش به تهران و موقعيت مناسب ساحل آن براي پهلوگيري شناورهاي تجاري و حاصلخيزي اراضي اطرافش دانست.