جزيره خارک يا خارگ جزيره‌اي است در 38 کيلومتري ساحل ايران (بندر گناوه) در خليج فارس و بخشي از استان بوشهر است.
در اين جزيره يکي از مهم‌ترين پايانه‌هاي صادرات نفت جهان بنا شده‌است.
جزيره خارک طاقديس ملايمي است که ميانگين شيب لايه‌هاي سطحي آن ميان 10 تا 15 درجه‌است. بلندترين نقطه جزيره کوه ديده‌بان نام دارد که ارتفاع آن از سطح دريا 87 متر است. در اين نقطه مدت‌ها پيش فانوس کوچکي نيز کار گذاشته بودند. در سوي شمال جزيره کوه تخت و در سوي جنوب آن کوه گردن‌اشتر قرار دارد.

در سال 1916 ميلادي براي حمل سنگ از حوالي مقبره علمدار در خارک، راه‌آهني تا اسکله جزيره کشيده شد. اين خط آهن به دست کاپتن تامسون، افسر مهندسي سلطنتي انگليس ساخته شده و سنگ‌هاي آن به مصرف زيرسازي راه‌آهن بصره به بغداد و زيرسازي مخزن‌هاي پالايشگاه نفت آبادان رسيد.

خارک قديم
کتيبه‌اى از دوران باستان در خارک سنگ‌نوشته‌اي به زبان پارسي باستان و خط ميخي موجود است که از اين کتيبه به‌عنوان سندي ديگر درباره نام خليج فارس ياد مي‌شود. در تاريخ 11 خرداد 1387 افرادي مخفيانه به طور تعمدي به تخريب اين سنگ‌نوشته دست زدند که هم‌اکنون تا 70 درصد آن نوشته تخريب شده‌است.

اماکن جزيره خارک پيش از استقرار صنعت نفت از شرق به سمت غرب عبارت بودند از:

آثار قلعه هلندي‌ها، گورستان اسلامي، آبادي خارک، خط راه آهن، گورستان مسيحي، قبر ابوبکر، قبر علمدار، باغ هلندي‌ها، گورستان پيش‌اسلامي، دخمه‌ها، بقعه مير محمد، قبر ديده‌بان، کرّه‌انگيزها.
بلندي‌هاي جزيره در غرب آن قرار دارند و عبارت‌اند از: کوه تخت، کوه لشکري، کوه ديده‌بان و کوه گردن‌اشتر.