در مجموع كرج طبق منابع و آثار باستاني منطقه ريشه هاي تاريخي و ريشه باستاني و كهن دارد و در گذشته دهستاني بوده با آب و هواي مطبوع در ميان باغات سرسبز و درختان ميوه و رودخانه اي پرآب كه اين وضعيت تا اواسط دوره پهلوي ادامه داشته و از آن زمان بافت سنتي كرج دچار تغيير و تحول چشمگيري مي شود
کَرَجْ يکي از شهرهاي بزرگ ايران و همچنين مرکز ، استان البرز مي‌باشد.
شهرستان كرج از سال 1316 تا 1333 هجري شمسي به عنوان يكي از بخش هاي تابعه شهرستان تهران محسوب مي شده كه در بهمن ماه سال 1333هجري شمسي به شهرستان تبديل گرديده است
کرج که هم اکنون بخش قابل توجهي از فشار جمعيت و کم آبي تهران را تحمل مي‌کند، از دوران پيش از تاريخ و باستان نيز سرزميني پرجاذبه و مرکز آب و آباداني بوده‌است. استعدادهاي طبيعي و منابع آبي فراوان سلسله جبال البرز، همچنين خاک حاصلخيز دامنه‌هاي البرز و دشت منتهي به آن براي اجتماعات بشري مناسب بوده‌است و دليل آن آثار باستاني ارزشمندي است که در گوشه و کنار اين جلگه وسيع و در حاشيه راههاي ارتباطي کهن قابل مشاهده‌است. تپه‌هاي آق تپه، مراد تپه و تپه مردآباد، قلعه‌هاي تاريخي تنگ گسيل و شهرستانک و آثار دوران اسلامي همچون برج ميدانک مغولي، پل و کاروانسراي صفوي کرج، کاخ‌هاي قاجاري و کاخهاي رضا شاهي و محمدرضا شاهي حکايت از استمرار استقرارهاي پي در پي در اين منطقه دارد.
اطلاعات موجود حاکي است که کرج مدتي جزء مازندران و زماني قسمتي از ري بوده‌است و گاهي از روستاهاي طالقان يا شهرستانک محسوب مي‌شده‌است. تا پيش از حمله مغول رفت و آمد کاروانها بيشتر از راهي بوده که از طريق سگزآباد و شهريار به ري مي‌رفته. از اين دوره به بعد راه قزوين – کرج – ري به قبلي ترجيح داده شده‌است ولي اهميت کرج در دوره صفوي به دليل قرار گرفتن بر سر راه قزوين به تهران و تبريز بيشتر شده و کاروانسراها، پلها و قلعه‌هاي ايجاد شده در حاشيه اين جاده به آن هويت بخشيده ‌است.
از مورخين معتبري که از کرج ياد کرده، مقدسي است. وي در سده چهارم هجري قمري از کرج به عنوان يکي از روستاهاي ري نام برده‌است.در آغاز سده هفتم هجري قمري ياقوت حموي نيز کرج را تابع ري دانسته ‌است.
حمدالله مستوفي در سده هشتم هجري قمري کن و کرج را از ولايات تابع طالقان برشمرده و در ذکر رودخانه‌هاي عراق عجم از کوهرود نام مي‌برد که ويژگي‌هاي آن به طور دقيق قابل تطبيق بر روي رودخانه کرج است.
در سده‌هاي ميانه اسلام و پس از آن به ويژه در عهد آخرين پادشاهان صفوي که تهران مقر حکومتي دربار مي‌شود، مسير قزوين – کرج – تهران مورد توجه قرار مي‌گيرد و به احتمال فراوان کاروانسراي صفوي کرج قابل انتساب به همين دوره ‌است. باشکوهترين دوره تاريخي، دوره قاجاريه به ويژه عصر فتحعلي شاه و ناصرالدين شاه بوده‌است. در اين دوره کرج به علت همجواري با پايتخت و قرار گرفتن بر سر راه ارتباطي سلطانيه و تبريز مورد توجه سليمان ميرزا نيز بوده‌است. مجموعه سليمانيه کرج به اين مقطع زماني تعلق دارد.