مي‌گويند لالجين دو بار ويران شده‌است: نخست در تاخت‌وتاز مغولان و ديگر در يورش افغانها. مسلماً اين ديار همانند ديگر شهرها و روستاهاي همدان بيشتر از دو بار هدف چپاول و ويراني بوده‌است. بنا بر نوشته راوندي :
خوارزمشاه در سال 590 ه‍.ق به دارالملک همدان رسيد و عراقيان را که در همدان استقرار يافته بودند، خوار و خاکسار داشت... و آثار آباداني نگذاشت و لشکر از دهات خاک برگرفتند و در ميان ديزج و قاسم‌آباد کوشکها بنا کردند.
در جلد دوم مروج‌الذهب نيز از کشتار و ويراني مرداويج بن زيار ياد شده‌است. يورش افغانها به سرکردگي محمودافغان از رؤساي طايفه غلجايي که در اواخر حکومت صفويه به شهرهاي بزرگ و کوچک ايران همچون اصفهان، قزوين و کاشان تاخته، به کشتار و چپاول مردم پرداختند، از موارد ديگر ويرانگرتر بوده است؛ چون هنوز کلمات اوغان (افغان) و اُزبک در ذهن سالخوردگان تداعي ترس را به همراه دارد.
قحطي سال 1288 (هجري-قمري) و شورش مردم اين شهر در سال 1331 عليه خان (غلامعلي خزايي) از وقايع مهم اين شهر محسوب مي‌شود.